seneler sonra great expectations'i tekrar izledim, francesco clemente'nin cizimlerine yne hayran kaldim. filmi ilk izledigim tarih 2000'den oncesi olsa gerek, demek ki henuz new york'a gitmemisim, san'at dunyasina karismamisim; ayni seyleri hala begendigime gore de ya sahiden bana cok hitap etmis ya da pek ilerleme gostermemisim. (bence ilki)
bu arada clemente'nin film icin degil, kendisi icin yaptigi islerin o kadar da hastasi degilim niyeyse. yine de mesela bu, map of what is effortless, cok guzel; hem cagrisimli hem hayvanli.
ne ogrendik? the past is a foreign country.
2 comments:
19.yy doğumlu abi romanı 57 yaşındayken (50lerin ortasında) yazmış, o anlamda factual olarak da çok doğru, yüzyılın başında doğan adam'ın çocukluğunu gençliğini hatırladığı zaman şaşalamaması mümkün değil. bi de bizi düşün.
bizim halimiz hepten zor sanki, her sey cok mu hizli degisiyor ne? gerci o da iki dunya savasi geciriyor, o da var ama. simdi dusununce tabii, biz 60'lara yaklasinca kim bilir kafa ne durumda olacak.
Post a Comment